Σκοπός του έργου «Ανάπτυξη έξυπνου εργαλείου παρακολούθησης των απειλών στη βιοποικιλότητα του αστικού και περιαστικού πράσινου αξιοποιώντας δεδομένα παρατήρησης γης, in-situ αισθητήρων και την επιστήμη του πολίτη στο Δ. Θεσσαλονίκης», είναι η ανάπτυξη μεθοδολογίας για την εξαγωγή πληροφορίας και την παρακολούθηση του αστικού και περιαστικού πρασίνου και των απειλών και πιέσεων που αντιμετωπίζει η βιοποικιλότητα αυτών των περιοχών από ανθρωπογενείς και φυσικές αιτίες.
Η μεθοδολογία θα οδηγήσει στην ανάπτυξη μιας έξυπνης ψηφιακής πλατφόρμας η οποία θα ενσωματώνει δεδομένα και πληροφορίες από δορυφορικά δεδομένα παρατήρησης γης, επίγειων αισθητήρων και μιας εφαρμογής για συλλογή σχετικών επιστημονικών δεδομένων από κινούμενους χρήστες μέσω «έξυπνων» συσκευών.
Η πληροφορία αυτή μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας θα μπορεί να αξιοποιηθεί για την ορθολογική, αειφόρο διαχείριση και προστασία της βιοποικιλότητας του αστικού και περιαστικού πρασίνου.
Την εποχή της συνεχώς αυξανόμενης αστικοποίησης η θεμελιώδης αξία της διατήρησης της αστικής βιοποικιλότητας παραμένει αμφιλεγόμενη λόγω του κόστους διατήρησης αυτής έναντι της φυσικής βιοποικιλότητας, κάτι που εξαρτάται κατά πολύ από τους στόχους αλλά και τα κίνητρα για την προστασία της (Dearborn and Kark, 2010).
Είναι δύσκολο να προσδιορισθεί και να τεθεί μία συγκεκριμένη αξία, η διατήρηση όμως των ποικίλων και αειφόρων αστικών οικοσυστημάτων μπορεί να επιφέρει πολλαπλά οφέλη στους κατοίκους και να αποτελέσει αναπόσπαστο μέρος των αστικών πράσινων υποδομών (Jerome et al., 2019), καθώς οι οικοσυστημικές υπηρεσίες της αστικής βιοποικιλότητας προς τη γύρω περιοχή είναι αναρίθμητες και συχνά υποτιμημένες (Chan et al., 2014).
Οι περιβαλλοντικές συνθήκες και οι αυξανόμενες πιέσεις (Pham et al., 2020) που προκύπτουν από την αστικοποίηση είναι συνήθως πιο έντονες στις μεγάλες πόλεις (Norton et al., 2016). Η ραγδαία αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού που οδηγεί στην ανάπτυξη γραμμικών υποδομών παγκοσμίως (Valerio et al. 2021), οι αντικρουόμενες χρήσεις γης και τέλος η υψηλή αξία της γης (Haaland and van den Bosch, 2015) οδηγούν στο συμπέρασμα πως απαιτείται αποτελεσματικός σχεδιασμός για τη διατήρηση της αστικής βιοποικιλότητας και των θυλάκων των ενδιαιτημάτων (Dearborn and Kark, 2010).
